Aeolus was het Maas Buitengaats gezelschap bijzonder gunstig gezind. Hoe vaak maken we het immers mee dat de wind de gehele week uit noordelijke richting waait? Toen de deelnemers buitengaats kwamen en de Noordzee op draaiden begon het flink te blazen en hadden ze een heerlijk bakstagwindje van 5 beaufort waardoor ze inclusief stroom mee richting Scheveningen en Rotterdam gekatapulteerd werden.
Maar het begon allemaal op Terschelling waar de zorg vooraf was dat de haven weleens flink vol zou kunnen liggen. Het advies vooraf was dan ook om een of twee dagen eerder te arriveren. Dit was door veel deelnemers opgevolgd. Het bleek echter alleszins mee te vallen met de verwachte drukte op het Waddeneiland en iedereen had een prima plek. Nadat alle deelnemers zich hadden verzameld in de haven van Terschelling ging op vrijdagavond 20 augustus Maas Buitengaats dan echt van start. Vanwege corona was het nogal een uitdaging gebleken om een locatie te vinden voor het openingsdiner. Menig strandtent of restaurant wilde er niet aan. Dan maar een tent op een grasveld van Staatsbosbeheer. Om geheel in stijl naar het openingsdiner gereden te worden waren er vier huifkarren georganiseerd. Een rit met huifkar door de duinen en over het strand met uitzicht op het wad en droogvallende platbodems, hoe Terschellings wilt u het hebben? In feite was de locatie voor het openingsdiner niets bijzonders, een tent op een graslandje, maar het gezelschap maakte er een gezellige boel van waarbij de introductie van schepen en bemanning voor de nodige hilariteit zorgde. Dit jaar ook veel nieuwe en jonge gezichten waar het organiserend comité uiteraard erg blij mee was.
De eerste etappe ging van Terschelling naar Harlingen. In Harlingen werd een bezoek gebracht aan de mannen van Sterke Yerke. Een mooi verhaal met een geschiedenis en een boodschap. Het verhaal begint in 1974 als een stel Friese jongens een vlot van gerecycled materiaal zoals oliedrums, hout en afgedankte zeilen bouwen en naar Londen varen. Er volgen nog twee ‘verbeterde’ vlotten en veel media-aandacht. Met het laatste vlot wordt een oversteek naar Curaçao gewaagd waarbij er op het laatste moment schipbreuk op Bonaire wordt geleden. Destijds werd al onderzoek gedaan naar de vervuiling van de oceaan die toen voornamelijk uit olie bestond. Nu wordt er een nieuw Sterke Yerke vlot gebouwd en zal er opnieuw onderzoek gedaan worden naar de vervuiling van de oceaan. Nu is olie niet langer het probleem maar plastic. De mannen van Sterke Yerke kunnen altijd ondersteuning gebruiken voor hun project; www.sterkeyerke.nl
Dan de dag van Harlingen naar Stavoren, die was hoofdzakelijk erg nat maar met de voorspelling van perfect zeilweer voor het skûtsjesilen de volgende dag merkten we hier natuurlijk niets van. De volgende dag ging het met een bus naar Sloten om daar met een drietal skûtsjes het water op te gaan. De route van Sloten via het Slotermeer, Woudsend, de Fluessen en de Morra terug naar Stavoren gaf ons een prachtig beeld van Friesland. Met de Friese racebakken over vaarten en Friese meren scheuren is een unieke belevenis. Uiteraard moest er flink gewerkt worden, geen elektrische winches of rolgrootzeil op een skûtsje. Daarom was de lunch op het eiland van Heeg meer dan welkom om al die verbrande calorieën weer aan te vullen.
Van Stavoren voeren we richting Lemmer waar we een bus naar het Jopie Huisman museum namen. Het Jopie Huisman museum staat namelijk in Workum. Wat cultuur opsnuiven kan natuurlijk nooit kwaad en de verhalen en de kijk op het leven van Jopie maakten dit de moeite waard.
De volgende dag bij vertrek uit Lemmer is het tijd voor de wedstrijd. Aangezien er weinig wind was en er die dag een etappe van een mijl of 30 afgelegd moest worden, werd er een korte up wind-down wind baan uitgelegd. Met de Spruce Goose van Rein Breeman als start- en finishschip was een correcte tijdmeting geregeld en kon door middel van een handicapformule de uitslag berekend worden. Zoals gezegd was er weinig wind waardoor de kleinere en lichtere schepen konden excelleren. Ik kan u vertellen dat er op het scherpst van de snede gestreden is, maar dat de Fris van Francesca Ververs, een stalen S-spant uit 1969, er met de winst vandoor ging was toch wel uitzonderlijk. Normaal gesproken zijn stalen s-spanten geen snelheidsmonsters maar Francesca en haar team (zussen en partner) wisten een ongekende snelheid uit de boot te persen. De MBG-wisselbokaal is dan ook een jaar lang voor team Fris, onder voorwaarde dat ze de bokaal volgend jaar weer komen verdedigen.
De etappe vanuit Lemmer eindigt op een nieuw stukje Nederland, de Marker Wadden. Het is mooi om te zien hoe zich in een relatief korte tijd al een aantrekkelijk natuurgebied heeft ontwikkeld. En nog mooier is dat wij daar als watersporters van mogen genieten. Dit kan omdat Natuurmonumenten een haven gecreëerd heeft op de Marker Wadden. Ook hier hebben we net als op Terschelling weer geluk. De dagen voordat wij de Marker Wadden aandoen heeft de haven nog bomvol gelegen. Op de dag dat Maas Buitengaats de Marker Wadden aandoet is het wonderbaarlijk genoeg rustig in de haven en kunnen wij met 22 schepen zonder problemen in de haven liggen. Als het avond wordt is het tijd voor het running diner. De verschillende schepen bereiden een voorgerecht of een hoofdgerecht voor hun gasten welke van andere schepen aan komen waaien. Tot laat bleef de verlichting op de schepen branden, blijkbaar was het erg gezellig.
Amsterdam is de volgende stop. Hier splitst de groep zich op in buitengaats en binnengaats. En de binnengaats groep splitst zich daarna zelfs weer op in drie routes. Er zijn schepen via de Amstel gegaan, via de staande mastroute door Amsterdam en via de staande mastroute Haarlem. De buitengaats groep vaart richting IJmuiden om daar de Noordzee op te draaien. In de sluis moest alles nog even zeevast gezet worden want er stond een flinke bries toen de sluis bij IJmuiden open draaide. Met stroom mee en een bakstag windje van 5 tot 6 bft vlogen de MBG’ers richting Scheveningen waarbij op sommige schepen met enige regelmaat de 11 knopen over de grond aangetikt werd.
De laatste dag van Scheveningen naar Rotterdam staat er wederom dezelfde fikse bries. Er stond een vroeg palaver gepland namelijk om 4 uur in de ochtend. Maar hier en daar ontstond wat muiterij over het tijdstip van vertrek. En toegegeven met de perfecte bakstagwind richting Rotterdam konden we het ons permitteren om later te vertrekken. Rond een uur of half 7 vertrokken de eerste schepen uit de haven om koers te zetten richting Hoek van Holland. We varen de Nieuwe Waterweg op en al vrij snel komt de skyline van Rotterdam in zicht met de Zalmhaven toren als hoogste punt. Rotterdam heeft gelukkig niet zoals Amsterdam de rug naar het water gekeerd maar de rivier juist omarmd. De aanloop naar de stad is dan ook een stuk mooier dan bij onze hoofdstad. Vanaf het middaguur begint de Veerhaven vol te lopen met Maasschepen. Een prachtig gezicht al die Maasvlaggen in de thuishaven. Dit keer eindigt Maas Buitengaats in onze eigen sociëteit. Niet met een slotdiner maar met een slotbrunch. Zo krijgen we ook nog een beetje het lustrum gevoel. We kijken terug op een geslaagde Maas Buitengaats en de eerste ideeën voor volgend jaar zijn alweer opgeborreld!
Steven van ‘t Hof
Programmaboekje (na inloggen)